Her yıl 14 Şubat tarihinde kutlanan özel bir gün Sevgililer Günü. Peki her şeyin metalaştığı böylesi bir dünyada ne kadar sevgiliyiz?

“Onca kanal var, onca yapım. Ama hepsinin basmakalıp bir merakı var. Naif başlayan ve ilk fırsatta yozlaşmış diziler gözlemliyorum.”

Hepimiz tutucuyuz, hepimiz statükocu. En ufak, en önemsiz gibi görünen konular da bile tutucu kişiliğimiz hemen ortaya çıkıveriyor.

Babam, işçi çocuğu, bir subaydı. Cumhuriyet değerleriyle yetişmiş, Atatürkçü Türkiye Cumhuriyeti'nin kendi halinde bir ordu mensubuydu.

Tercihlerimizi şekillendiren faktörler ister alışkanlıklar ister prestij marka tüketmek, isterse yenilikleri denemek olsun fark etmiyor.

Gençlere ne oluyor? Dijital bilgilerinin bu kadar zayıf olmasını aklım almıyor."

Epictetos kalbin konumu için ne güzel demiş: "Kalbimiz neredeyse, hayatımızın engeli de oradadır."

Yarım asırdır tüketiciyim. Doğa’nın kaynaklarını tüketmeye ortak, ihtiyaçlarını karşılamaya çalışan sıradan bir birey ve vatandaş.

İnsan zihni yüklü bir yaradılış birimi. Mazi, düşünceler, duygular, bugünü ve yarını hepsi bu birimde...

Arızalı ruhlar ve meyiller, ne acıdır ki sık sık rastladığımız ve çoğu zaman da anlamakta kabullenmekte zorlandığımız bir mevhum.

Lezzet peşinde koşan gurmeler gibiyiz bazen, "İnsan" konusunda…

Çağımız artık bilgi çağı. Doğru bilgiye en hızlı ve güvenilir biçimde erişim gerekli ve çok önemli.

Bu defa gelir ve bir anda göz açıp kapayıncaya kadar kısa sürede yerini Ağustos’a bırakır. Yani Temmuz, biter ve gider…

Bugünlerde biliyorum, çocuklarda, gençlerde ve tabii ki ebeveynlerde müthiş bir telâş var. Hangi okulu, meslek olarak neyi tercih edecekler?

Burada ilk yazım olacak. İster istemez tatlı bir heyecan ve biraz da çekingenliğim var. İlk tanışma anlarında olduğu gibi.

Hayatınızdan ruhunuza dokunabilmeyi bilmeden denemeden dümdüz geçmeyi tercih edenler asla dostunuz olmamıştır. Dostluk üzerine...

Gerçekten de felekten saadet çalınamıyor mu? Başlığı attım, sonra kim mutlu kim mutsuz neden mutluyuz ya da neden mutsuzuz diye daldım.

1960’larda Türkiye; kadınların 20, erkeklerin 25 yıl çalıştıktan sonra emekli olduğu ve ikramiyeleriyle ev alabildiği yıllar...

Bir süredir Kanada’dayım. Bunu birkaç defa yazdım. Hatta YouTube üzerinden yayın yapan Zoomya.TV’de Kanada’ya ilişkin programlar da yaptık.

Mobbing en iyi ifade eden anlamıyla yıldırma veya iş yerinde psikolojik terördür.